Στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής βρίσκεται το νομοσχέδιο για την πρώτη απαγόρευση πλαστικών προϊόντων στη χώρα μας. Η σχετική επεξεργασία ξεκίνησε στις 6 Οκτωβρίου.

Ο νόμος ρυθμίζει 17 προϊόντα και η απαγόρευση αφορά σε 10 εξ αυτών: Μαχαιροπίρουνα, πιάτα, καλαμάκια, περιέκτες και κυπελάκια ποτών από φελιζόλ, περιέκτες τροφίμων από φελιζόλ, αναδευτήρες ποτών, μπατονέτες, στηρίγματα για μπαλόνια, καθώς και τα προϊόντα από οξοδιασπώμενη πρώτη ύλη.

Για τα υπόλοιπα προϊόντα προβλέπονται παρεμβάσεις όπως: 

Μείωση της κατανάλωσης και η υποχρέωση διάθεσης επαναχρησιμοποιήσιμων ειδών (πλαστικά ποτήρια και πλαστικοί περιέκτες τροφίμων). 

Επανασχεδιασμός φιαλών με υποχρεωτική χρήση ελάχιστου ποσοστού ανακυκλωμένων υλικών.

Ένταξη τους σε προγράμματα ευθύνης για οργάνωση της ανακύκλωσης τους και του καθαρισμού των δημοσίων χώρων ( πχ προϊόντα καπνού, αλιευτικά εργαλεία κοκ)

Σύμφωνα με ευρωπαϊκές και εθνικές μελέτες (Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε.), το 80-85% των θαλάσσιων απορριμμάτων που συναντώνται στις παραλίες αποτελούν πλαστικά, το 50% δε του συνόλου των πλαστικών αντιστοιχεί σε πλαστικά αντικείμενα μίας χρήσης ενώ το 27% σε είδη αλιείας. Τα είδη αυτά, δεν βιοαποδομούνται και συνιστούν ένα ιδιαίτερα κρίσιμο περιβαλλοντικό πρόβλημα καθώς ενέχουν σοβαρό κίνδυνο για τα θαλάσσια οικοσυστήματα, τη βιοποικιλότητα και την ανθρώπινη υγεία και βλάπτουν δραστηριότητες όπως ο τουρισμός, η αλιεία και η ναυτιλία.

H θαλάσσια ρύπανση επηρεάζει βασικές οικονομικές δραστηριότητες όπως ο τουρισμός, η αλιεία και η ναυτιλία και σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκή Επιτροπής, το κόστος από τις εν λόγω επιπτώσεις κυμαίνεται μεταξύ 259-695 εκατ. ευρώ ετησίως. Στην Ελλάδα, το κόστος καθαρισμού παραλιών από τα απορρίμματα που εντοπίζονται διάσπαρτα εκτιμάται σε €10 εκατ. ετησίως, αφού η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο μήκος ακτογραμμών στην Ένωση.

Πέραν όμως των επιπτώσεων στην οικονομία και τις τοπικές κοινωνίες, υπάρχει και μία δεδομένη άλλα άγνωστη στο μέγεθος της αρνητική επίδραση στη θαλάσσια ζωή και τα θαλάσσια οικοσυστήματα, όπως η κατάποση πλαστικών από τα θαλάσσια είδη (θνησιμότητα ή μείωση του ρυθμού ανάπτυξης) και η παγίδευση της θαλάσσιας ζωής (χελώνες, φώκιες, φάλαινες, πτηνά) σε δίχτυα και σκοινιά, με επιπτώσεις στην ικανότητα επιβίωσης των ειδών.

Λ.Ε thessaliaeconomy.gr