Στον ελληνικό δημόσιο τομέα, στενό και ευρύτερο, έχει καλλιεργηθεί από δεκαετίες μια μοναδική τέχνη, που εξασφαλίζει το προνόμιο της ατιμωρησίας στους λειτουργούς: είναι η τέχνη της μετάθεσης ευθυνών. Ο πρόεδρος του ΟΣΕ, Σπύρος Πατέρας και ο διευθύνων σύμβουλος Κώστας Σπηλιόπουλος, είναι οι δύο άνθρωποι που διοικούν τον οργανισμό σιδηροδρόμων, ο οποίος έχει, με τη σειρά του, σύμφωνα με τον νόμο, την ευθύνη της διαχείρισης του σιδηροδρομικού δικτύου, στις ράγες του οποίου βρέθηκαν να κινούνται σε αντίθετη πορεία δύο συρμοί και σημειώθηκε η σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών.
Όταν κλήθηκαν στον ανακριτή να απολογηθούν, οι δύο άνδρες πέταξαν την ευθύνη… χιλιόμετρα μακριά: ισχυρίστηκαν ότι για όλα έφταιξε η ΕΡΓΟΣΕ, που ως γνωστόν καθυστέρησε απελπιστικά να υλοποιήσει τη διαβόητη σύμβαση 717 για σηματοδότηση και τηλεδιοίκηση στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Σύμφωνα με αυτή την υπερασπιστική γραμμή, αφού δεν υπήρχε υπερσύγχρονο σύστημα σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης, ο ΟΣΕ δεν είχε την παραμικρή ευθύνη για ό,τι μπορεί να συνέβαινε στο δίκτυό του. Θα πει κάποιος ότι αυτή είναι μια εντελώς γελοία υπερασπιστική γραμμή, που δεν θα μπορούσε να γίνει δεκτή από ένα δικαστήριο. Λάθος: η μαγεία στην τέχνη της μετάθεσης ευθυνών δεν έγκειται στο να πειστούμε ότι κάποιος δεν φέρει την παραμικρή ευθύνη για όσα συνέβησαν «στη βάρδιά του». Ο στόχος είναι να δημιουργηθούν αμφιβολίες, να θολώσουν τα νερά. Και όπως γνωρίζουμε, όταν υπάρχουν αμφιβολίες, αυτές πάντα λειτουργούν υπέρ του κατηγορούμενου και, κατά κανόνα, οδηγούν στην απαλλαγή του. Παλιά και δοκιμασμένη τέχνη, που ποτέ δεν χάνει την αξία της…
-- Στα πολλά εξωφρενικά που έφερε στην επιφάνεια η τραγωδία των Τεμπών είναι η παντελής αδιαφορία των ανευθυνο – υπευθύνων για τη συντήρηση και διαχείριση των σιδηροδρομικών υποδομών. Οι υποδομές αφέθηκαν στην τύχη τους, χωρίς συντήρηση, κατά παράβαση του κανονισμού κυκλοφορίας που είχε καταρτίσει ο ΟΣΕ. Γιατί; Διότι, σκέφτηκαν, αφού θα γίνει νέα υποδομή (κάποια στιγμή…) γιατί να ασχολούμαστε με την υπάρχουσα… Σαν να λέμε ότι στον κεντρικό ανελκυστήρα ενός μεγάλου κτιρίου, τον οποίο χρησιμοποιούν καθημερινά εκατοντάδες άτομα, διακόπτουμε τη συντήρηση διότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα εγκατασταθεί νέος…
-- Εδώ φυσικά μεγάλες είναι οι ευθύνες της ρυθμιστικής αρχής, της ΡΑΣ, η οποία θα έπρεπε να έχει παρέμβει προ πολλού και να ρίξει καμπάνες για τις καθυστερήσεις.
-- Και ένα τελευταίο σχόλιο: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΕΡΓΟΣΕ είχε μεγάλες ευθύνες για την κατάσταση. Όμως, όπως προκύπτει από τα έγγραφα, για την εξωφρενική καθυστέρηση των… 400 ημερών κατά την τελευταία διετία οι ευθύνες του ΟΣΕ είναι ακόμα μεγαλύτερες, καθώς δεν παρείχε το απαραίτητο προσωπικό προκειμένου να γίνουν οι αναγκαίες δοκιμές για τη λειτουργία του έργου.
Επίμονος Κηπουρός
