Αν κάποιος θέλει να δει την πολυνομία του ελληνικού κράτους δεν έχει παρά να προσέξει τις πινακίδες των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν στους δρόμους. Εκεί, εκτός από τις κλασικές πινακίδες, που έχουμε οι υπόλοιποι, υπάρχουν: 1) Ξεχωριστές πινακίδες για τις ένοπλες δυνάμεις ανά όπλο· Στρατός, Ναυτικό Αεροπορία. 2) Ξεχωριστές πινακίδες ανά σώμα ασφαλείας· Αστυνομία, Πυροσβεστική, Λιμενικό. 3) Ξεχωριστές για τους διπλωμάτες· ΔΣ ή ΞΑ σε δύο χρώματα, μπλε και πράσινο. 4) Πινακίδες κρατικών αυτοκινήτων, σε πορτοκαλί. 5) Πινακίδες ταξί σε χρώμα κίτρινο. 6) Δύο τύποι πινακίδων για τα φορτηγά εθνικών μεταφορών, έστω κι αν τα περισσότερα από αυτά κυκλοφορούν πλέον με βουλγαρική... αρίθμηση. 7) Πινακίδες αναπήρων πολέμου με μπλε φόντο και λευκά γράμματα. 8) Πινακίδες αυτοκινήτων με χαμηλούς δασμούς, τα γνωστά «ΑΜΟ», με κόκκινα γράμματα σε λευκό φόντο. 9) Ειδικές πινακίδες για τα αγροτικά μηχανήματα και ξεχωριστά για τα μηχανήματα έργου, μπουλντόζες κ.λπ. 10) Πινακίδες ιστορικών οχημάτων ΦΙΛΠΑ. 11) Ακόμη και οι μητροπολίτες κυκλοφορούν με τις δικές τους πινακίδες· η Αρχιεπισκοπή Αθηνών έχει ξεχωριστή ταξινόμηση, ενώ υπάρχουν ειδικές πινακίδες για τα λίγα οχήματα του Αγίου Ορους με το διακριτικό «ΑΟ» και με τον δικέφαλο αετό στη μέση. Τέλος, να πούμε ότι ευτυχώς έφυγαν «οι βάσεις του θανάτου» και δεν βλέπουμε αυτοκίνητα με τις ξεχωριστές πινακίδες «American Forces in Greece». Δεν ξέρουμε αν αυτό το σύστημα πολλαπλής ταξινόμησης εξυπηρετεί κάποιον πρακτικό σκοπό. Γιατί, π.χ., πρέπει να υπάρχουν ξεχωριστές πινακίδες για τα αγροτικά μηχανήματα λες και κάποιος δεν μπορεί να διακρίνει το τρακτέρ από ένα Ι.Χ.; Δεν είναι κατανοητό γιατί τα αυτοκίνητα του υπουργείου Περιβάλλοντος πρέπει να έχουν πορτοκαλί πινακίδες. Για να μην τους γράφει η Τροχαία ή για να μην μπερδεύονται οι αναρχικοί και καίνε ιδιωτικά Ι.Χ.;

Κάποιες από τις πινακίδες αντανακλούν δικαιολογημένες ή άδικες εξυπηρετήσεις προς κάποιες ομάδες. Τέτοια ήταν τα «αναπηρικά πολέμου» (ειδικώς και όχι των ΑμεΑ γενικώς) ή οι πορτοκαλί πινακίδες των μητροπόλεων για να δείξουν ίσως τη βαθιά διείσδυση της Εκκλησίας στο κράτος ή των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων στην Ελλάδα. Το μόνο σίγουρο είναι πως όλα αυτά προσθέτουν γραφειοκρατία: εξακόσιες λέξεις είναι το άρθρο της κοινής υπουργικής απόφασης για τη σήμανση των κρατικών αυτοκινήτων.

«Λεπτομέρειες», θα πει κάποιος. Ορθόν, αλλά πάλι το χάος της ελληνικής γραφειοκρατίας από τέτοιες απίθανες λεπτομέρειες σχηματίζεται. Από διατάξεις που κάποτε είχαν κάποιο σκοπό, αλλά τώρα λειτουργούν μόνο ως παραθυράκια για επιτήδειους, και νόμους προς χάριν συντεχνιών. Ο μόνος κανόνας του ελληνικού κράτους είναι η εξαίρεση. Απλώς, για τα αυτοκίνητα είναι πολύχρωμη...

Πάσχος Μανδραβέλης (Καθημερινή)