«Είμαστε ένας από τους ελάχιστους κλάδους που καλούμαστε να παραμείνουμε σε λειτουργία, προκειμένου να στηρίξουμε – κυρίως ψυχολογικά – τον κόσμο», λέει o διευθύνων σύμβουλος της Coffee Island, Κωνσταντίνος Κωνσταντινόπουλος.
«Η συνήθεια να αγοράσει κάποιος τον καφέ του ή αλεσμένο τον καφέ για το σπίτι, αποτελεί μία σημαντική τόνωση της ψυχολογίας», συμπληρώνει. «Τα καταστήματα καθώς και το προσωπικό στο εργοστάσιό μας επιτελούν ένα είδος κοινωνικού έργου».
«Ο κόσμος είναι πολύ επηρεασμένος»
Αναφερόμενος στην στάση του καταναλωτικού κοινού κατά την περίοδο του κορονοϊού, τονίζει ότι «ο κόσμος είναι πολύ επηρεασμένος. Ωστόσο έχει ανάγκη να πει μία “καλημέρα” όταν παραλαμβάνει τον καφέ του από το κατάστημα».
Σχετικά με τη λειτουργία των σημείων πώλησης της Coffee Island επισημαίνει ότι ελάχιστα από αυτά έχουν διακόψει τη λειτουργία τους. «Υπήρξαν συνεργάτες μας, οι οποίοι επικαλέστηκαν λόγους υγείας, καθώς δεν επιθυμούσαν να διακινδυνεύσουν και αποφάσισαν να κλείσουν».
«Είμαστε περισσότερο ζημιογόνοι όταν λειτουργούμε, παρά εάν κλείσουμε όλα τα καταστήματα»
Αναφορικά με τις επιδόσεις των καταστημάτων επισημαίνει ότι «είναι εξαιρετικά ζημιογόνα με απώλειες έως και 70% στο τζίρο τους».
Ταυτόχρονα σπεύδει να απαντήσει προς όσους κατά καιρούς ισχυρίστηκαν ότι υπάρχουν σημεία εστίασης, που συνεχίζουν να λειτουργούν παρά τις επικρατούσες συνθήκες, «επισημαίνοντας ότι τα καταστήματά μας όταν παραμένουν ανοιχτά, έχουν μεγαλύτερες ζημίες από το να προχωρούσαν σε παύση λειτουργίας.
Το ζήτημα όμως δεν είναι να κλειστούμε στο καβούκι μας, αλλά πώς θα συνεισφέρουμε συλλογικά στις υπάρχουσες συνθήκες». Όπως λέει μεταξύ άλλων για τα μέτρα προστασίας που λαμβάνει η εταιρεία, εκτός από τις μάσκες και τα γάντια που παρέχει στο προσωπικό, αρκετά από τα καταστήματα για λόγους υγιεινής και ασφάλειας έχουν σφραγίσει την είσοδο και η εξυπηρέτηση πραγματοποιείται αποκλειστικά μέσω του φεγγίτη.
Για την ένταξη του κλάδου στις ΚΑΔ που δικαιούνται κρατική οικονομική ενίσχυση, σχολιάζει ότι «η ενίσχυση του κράτους είναι σημαντική για να μετριάσουμε την εικόνα που αντιμετωπίζουμε».
Στον απόηχο των μέτρων για την παράταση στην πληρωμή των επιταγών, επισημαίνει ότι είναι μεν θετικά, ωστόσο «δημιουργείται ένα φαινόμενο κυκλικότητας. Για να μπορέσω να πληρώσω επιταγές, θα πρέπει να εισπράξω.
Εάν κάποιος μου καθυστερήσει μία επιταγή, θα καθυστερήσω με τη σειρά μου να πληρώσω κι εγώ κάποιον τρίτο.
Εκτιμώ ότι οι 75 ημέρες θα περάσουν γρήγορα. Στη συνέχεια, πού θα βρεθούν τα χρήματα για να πληρωθούν οι επιταγές; Εάν μία επιχείρηση δεν μπορεί να αποπληρώσει τώρα μία επιταγή, δύσκολα θα μπορέσει να το κάνει μετά από 75 ημέρες».
Γιώργος Λαμπίρης Foodreporter
